Rodzina adopcyjna – powstaje w skutek formalnego ustanowienia przez sąd rodzinny, więzi prawnej pomiędzy przysposabianym (dziecko) i przysposabiającymi (rodzice), ze wszystkimi skutkami tak jak w rodzinie naturalnej. Zgodnie z prawem obowiązującym w naszym kraju celem adopcji zawsze powinno być dobro dziecka. Przysposobienie może ustalić jedynie sąd, po wnikliwym zbadaniu i analizie sytuacji, dotyczy to zarówno dziecka jak i osób przysposabiających. Jeśli chodzi o adopcje za granicą, dopuszczana ona jest tylko wtedy, kiedy na terenie naszego kraju nie można mu zapewnić opieki.

W Polsce funkcjonują trzy rodzaje przysposobień i są to: 

Przysposobienie niepełne – ma ono charakter wyjątkowy, jest najrzadziej orzekanym rodzajem przysposobienia, a polega ono na tym, że skutki adopcji (więzi rodzino-prawne) powstają tylko między przysposabianym a przysposabiającym. W odróżnieniu od pozostałych rodzajów przysposobień na skutek adopcji niepełnej nie powstają więzi łączące adoptowane dziecko z krewnymi adoptujących

Przysposobienie pełne – jest to najczęściej orzekana forma przysposobienia i oznacza, że między przysposabianym i przysposabiającymi powstają takie same więzi prawno – rodzinne jak w rodzinie naturalnej ze wszystkimi konsekwencjami. Podobnie jak w przypadku przysposobienia niepełnego, przysposobienie pełne może zostać rozwiązane przez sad na wniosek adoptowanego, adoptujących lub prokuratora. W każdym przypadku sąd orzekając rozwiązanie adopcji bierze pod uwagę dobro małoletniego.

Przysposobienie całkowite – (nierozwiązywalne, blankietowe) – orzekane jest kiedy rodzice dziecka wyrażą zgodę na jego przysposobienie (tzw. zgoda blankietowa). W sytuacji kiedy jedno z rodziców jest pozbawione władzy rodzicielskiej bądź kiedy jest nieznane do orzeczenia całkowitego przysposobienia wystarczy zgoda jednego z rodziców. Ta forma przysposobienia również rodzi wszelkie konsekwencje rodzinno prawne jak w rodzinie biologicznej jednak jest nierozwiązywalna.